Een hele triatlon….bij 30 graden…..
Afgelopen 9 september stond ik voor het eerst van mijn leven aan de start van een hele triatlon. Een loodzware opgave waar ik heel hard voor had getraind. Na 20 marathons en net 50 jaar geworden in juli vond ik deze uitdaging mooi om aan te pakken.
Voorbereiding
Via via hoorde ik van Proschema die schema’s maakt voor de hele triatlon. Eigenaar Dennis kende ik uit het loopcircuit en na een goed telefonisch gesprek zijn we samen gaan werken om deze triatlon tot een succes te maken.
In het begin was het erg wennen aan fietsen en lopen op hartslag. Dat had ik nog nooit gedaan, samen worstelden we met mijn zones. Eigenlijk had ik beter een inspanningstest kunnen doen maar daar had ik de tijd niet voor.
Ik begon steeds meer te wennen aan de trainingen en ook aan het werken met Trainingspeaks. Het trainingsprogramma waar je trainingen in komen te staan.
Ik heb vele kilometers getraind, met name in het zwemmen en het fietsen, want volgens Dennis was mijn lopen meer dan voldoende getraind, dat zat wel snor zeg maar…
Dat bracht me veel onrust en onzekerheid, hoe ga ik straks een marathon lopen zonder mijn 30 km trainingen? Lukt het dan wel? Kom ik straks niet in de problemen na 30 km?
Ik heb zelfs s’nachts Dennis geappt met de vraag: ben ik wel voor een hele triatlon aan het trainen? Of vergis jij je en train ik voor een halve?
Dennis gaf aan: “vertrouw me maar, er komen zware trainingen aan en je zit op het goede spoor! Dat komt wel goed!”. Makkelijk gezegd, dacht ik maar toch de knop maar op “vertrouwen” gezet en het schema zo goed mogelijk gevolgd. De trainingen werden langer en dat beviel me erg goed.
Soms 6 uur fietsen, van de fiets af en gelijk 1u20min hardlopen…weer een dag getraind! Ik kreeg steeds meer het gevoel dat het beter ging en dat dit de trainingen waren die ik nodig had.
Af en toe belde of app-te ik met Dennis over de voortgang en dat was fijn. Dennis had tips uit eigen ervaring en dat is altijd waardevol. Hij kent het parcours en hoe je een triatlon aanvliegt.
Triatlon Almere 9 september
Op zaterdag 9 september is het dan zover, ik sta in het donker om half 7 mijn tijdritfiets klaar te maken met bidons en 10 gels, ondertussen plas ik van de zenuwen en de liters sportdrank die ik gisteren en in de ochtend al heb gedronken in mijn broek. Tjemig wat een unieke ervaring denk ik, gelukkig mag ik straks eerst zwemmen, wordt ik weer schoon!
3.8 km zwemmen
Om 7.50u start ik met 3.8km zwemmen, ik kom goed in mijn ritme en het gaat best snel, focussen op “water pakken” en goed mijn weg zoeken naar de boeien die ik moet ronden. Al snel heb ik de eerste ronde achter de rug en ik voel dat dit helemaal goed gaat. Slim zwem ik achter 4 mannen aan die voor mij de stroom de juiste kant op laten bewegen. Het kost me weinig moeite en ze doen fantastisch werk voor me. Ik zie de kant op me af komen en na 1.10u kom ik lachend uit het water.
Mijn vrouw en 2 kinderen worden wild en zien me verdwijnen in de omkleedtent. Daar wissel ik me om voor het fietsen.
180 km fietsen
Ik ren naar mijn fiets en start mijn tweede onderdeel: 180km fietsen. Dat is van Amsterdam naar Vlissingen. Ik voel me goed en begin een beetje voorzichtig, niet te gek de eerste kilometers. Slingerend door Almere kom ik op de dijk naar Lelystad, dat is het teken om gas te gaan geven en te gaan fietsen op hartslagje 130-135. Er staat bijna geen wind (hoe bestaat het?) en ik fiets steeds rond de 36 a 37 kilometer per uur. Dennis en supporters van Proschema staan aan de kant en gaan uit hun dak!
Ik haal al veel fietsers in en krijg er helemaal zin in. Lachend en soms wat zingend zit ik op de fiets. Ik mag 2 rondes van 90 kilometer fietsen. Advies was om veel te drinken op de fiets en goed blijven loaden van gels met koolhydraten. Dat hou ik goed in de gaten en het smaakt me prima. De eerste ronde vliegt voorbij en ik ben door maar weinig renners ingehaald, dat geeft me veel spirit. In de tweede ronde voel ik dat de temperatuur echt wel flink aan het stijgen is. Mijn helm met vizier lijkt wel een sauna en ik moet regelmatig op zij kijken om meer lucht door de gaten naar binnen te laten komen.
Toch kan ik blijven gaan en al snel zie ik een bordje 100km, oké nog 80 te gaan, dat schiet op.
Ik blijf drinken en gels eten en zoek afleiding door wat te zingen en zelfs een gebed te doen.
Handig hoor, ik heb alle tijd om na te denken en met God in gesprek te zijn. Blijft voor mij bijzonder.
Het laatste half uur is de lol er wel vanaf en weet ik niet meer goed hoe ik lekker kan zitten. Ik verbijt de pijn en focus me op de wissel. Ik stap van de fiets af, parkeer mijn fiets en kleed me snel om voor het hardlopen. Ik neem de tijd om vaseline te smeren, mezelf te koelen en mezelf even op te peppen. “Oke Erik, twee onderdelen gehad, nu nog 1 te gaan, je favoriete marathon. Dit is waar je goed in bent en veel ervaring mee hebt. Let’s do it!”. Het is bloedheet, 30 graden en nu komt het erop aan!
Marathon 42 km lopen
Ik heb in de voorbereiding heel veel gedachten gehad over deze marathon, normaal loop ik deze rond de 2.50u maar dan zonder 1.10u zwemmen en 5 uur fietsen vooraf. Wat wordt mijn tempo? Hoe lang hou ik het vol?
Ik had me voorgenomen om bij 30 graden te starten op 5 min per km. Dat is voor mij erg langzaam, zo’n beetje inlooptempo. Uitgerekend kom ik dan op 3.30u op de marathon. Dan zou ik de triatlon binnen 10 uur kunnen finishen, dat wordt in de trialtonwereld gezien als een serieuze tijd. Eerlijk is eerlijk daar ben ik gevoelig voor.
Toch laat ik me niet leiden door deze tijd, heel blijven en met een glimlach over de streep lopen is het doel! Ik spreek zelfs uit dat als het niet meer gaat dat ik dan met trots uitstap. Ik wil geen risico lopen om afgevoerd te worden door oververhitting of uitdroging. Hou het gezond voor zover dat kan in een hele triatlon…..
Ik start dus rond de 5 min per km en al snel merk ik dat het serieus heet is, toch loop ik soepel en voelen mijn benen fris aan. Ik passeer serieus heel veel lopers, sommigen van de halve triatlon maar ook veel van de hele. Ik mag 4 ronden lopen van iets meer dan 10 kilometer. De eerste ronde gaat prima en nu weet ik hoe de ronde eruit ziet en waar mijn supporters staan.
De tweede ronde gaat ook lekker maar het wordt al wat zwaarder, de hitte begint zijn tol te eisen en ik moet opletten dat ik mezelf goed blijf koelen en veel blijf drinken. Bij de verzorgingspunten neem ik wat meer tijd. In de derde ronde begin ik mezelf meer tegen te komen en moet echt voorzichtiger gaan worden. Ik laat het tempo nog wat extra zakken en merk dat ik meer tot rust kom. Dennis komt vanuit het niets even met me meelopen om me te adviseren en even op te peppen. Hij zegt zelfs dat ie van me houd hahaha wat een bevlogen man!
Ik kan blijven rennen en ben de hele tijd in controle over wat ik aan het doen ben.
De focust ligt op blijven hardlopen (niet wandelen, dat doen er al genoeg) en bij de verzorgingspunten onder de koude douche gaan staan, 2 isodrank en 2 cola drinken. Dat is wat me goed bevalt. Het lukt me om aardig in de buurt van de 5 min per km te blijven maar door de stops gaat de tijd toch omhoog. Bij doorkomst nr. 3 kijk ik minder blij en is het echt hard blijven voor mezelf. Ik spreek mezelf steeds moed in: “Nog 1 ronde, 4 stops te gaan en dan finishen. Ik visualiseer me mijn finish en weet dat ik daar een feestje van ga maken. Terwijl ik fantaseer vliegen de kilometers voorbij en ik zie het bordje met laatste 3 kilometer. Ik blijf me focussen op de finish en op min taak: blijven hardlopen.
Finish
Ik begin weer te genieten en ik loop steeds meer publiek tegemoet, de aanmoedigingen komen van echt heel veel mensen en in de laatste kilometer is mijn glimlach niet meer van mijn gezicht te krijgen. Ik voel me super trots en wordt zelf emotioneel als ik de laatste kilometer in ga.
In de finishstraat staan tribunes vol mensen en ik zie trouwe supports staan, ik stop bij ze voor een high five en om ze te bedanken, ik loop naar de overkant voor mijn beste vrienden en in de laatste 60 meter stop ik bij mijn vrouw, kinderen en nog meer familie, vrienden en collega’s.
Tijd is niet belangrijk, ik wil hier echt even feest vieren! De speaker doet vrolijk mee en in de laatste meters draai ik me om naar alle mensen en geef ze een groot applaus. Ik loop over de finish en krijg een hartelijke hand en persoonlijke knuffel van de racedirecteur.
Ik kijk nog even naar de finishboog en zie mijn tijd: 10u13min !!!
Ongelooflijk dat ik met deze tropische temperatuur ook nog bijna binnen de 10 uur ben gefinisht.
Ik ben ape-trots maar ook echt wel gesloopt en kapot maar de euforie wint het en ik kan me gaan opmaken voor een douche en buffet. Ik heb het geflikt, een hele triatlon finishen!
Mede dankzij de deskundige kennis en de goede opbouw in de trainingen van Dennis van Proschema. #trustdennis
Erik
